زندگینامه شهید دانش آموز، رضا پناهی

به گزارش پایگاه خبری دیده بان البرز، شهید رضا پناهی، در سال ۱۳۴۸ در خانواده ای مذهبی در شهرستان کرج متولد شد. او یکی از کم سن ترین افرادی است که در دوران جنگ تحمیلی به جبهه اعزام شد.

مادر وی می گوید: مدت زیادی از شروع سال تحصیلی نگذشته بود که یک روز رضا آشفته و نگران از مدرسه به خانه بازگشت و گفت: من تصمیم گرفته‌ام به جبهه بروم. خیلی حرفش را جدی نگرفتم ولی وقتی متوجه شدم برای رفتن به جبهه مصمم است، سعی کردم او را از تصمیمش منصرف کنم.

وی ادامه می هد: به او گفتم پسرجان تو هنوز کوچکی و توی جبهه دست‌وپا گیر می‌شوی؛ نمی‌گویم نرو؛ بگذار کمی که بزرگتر شدی، برو اما او در جواب حرف من گفت که به شما ثابت خواهم کرد که اگر از نظر جسمی کوچکم، قدرت این را دارم در جبهه با دشمن بجنگم.

مادر شهید پناهی عنوان می کند: رضا عاشق شهادت بود و آرام و قرار نداشت و دائم می‌گفت که می‌خواهد به جبهه برود. چند روز بعد با نگاهش به من التماس می کرد که اجازه بدهم به جبهه برود. روز به روز علاقه او برای رفتن به جبهه بیشتر می شد و به ما هم ثابت شده بود او تصمیم خود را گرفته و رفتنی است.

وی می افزاید: یک روز به من گفت که من می‌توانم خودم به جبهه بروم ولی رضایت قلبی شما و پدرم برایم خیلی مهم است. من نیز حرف او را به پدرش منتقل کردم و او نیز رضایت خود را اعلام کرد و گفت که رضا نه مال من و نه مال شماست؛ او مال خداست چون خداوند او را امانت به دست ما سپرده است.

مادر شهید پناهی ادامه می دهد: انگار خودش می‌دانست که جبهه نزدیک به کربلاست و قبل از اعزام پشت لباس ورزشی زردش نوشته بود «مسافر کربلا». روز اعزام که فرا رسید، رضا کوچک ترین عضو کاروان اعزامی بود؛ به حدی که زمان سوار شدن به اتوبوس به او اجازه سوار شدن نمی دادند. بالاخره آن ها را راضی کرد و اعزام شد.

به گفته همرزمانش، رضا پس از رسیدن به جبهه، به پادگان ابوذر اعزام شد، خبر حضورش در جبهه‌های جنگ بین رزمنده‌ها پخش شده و خیلی‌ها را برای دیدن رضا به پادگان ابوذر کشانده بود. همر‌زمانش می‌گفتند که حضور او در جبهه به سایر رزمنده‌ها یک انرژی تازه بخشید و روحیه آن‌ها را تقویت کرد.

یکی از رزمندگان می گوید: رضا در جبهه، قوطی کنسروها را جمع می‌کرد و به دم گربه‌ها می‌بست و در کوه رها می‌کرد و می‌گفت: سنگر بگیرید. وقتی گربه‌ها می‌دویدند، صدای قوطی‌ها در کوه می‌پیچید و دشمن فکر می‌کرد رزمنده‌های ایرانی هستند. کوه‌ها را به رگبار می‌بستند و زمانی که به رضا می‌گفتیم چرا این کارها را انجام می‌دهی، می‌گفت: برای اینکه مهمات آن‌ها هدر برود.

سردار شهید یونس فتح باهری از فرماندهان این شهید گفت: در یكی از شب‌ها كه در جبهه بود متوجه شدم رضا در رختخوابش نیست، به دنبال او راه افتادم و او را در سنگری نزدیك تپه‌های دشمن یافتم، در حالی كه سرش را به آسمان بلند کرده بود و راز و نیاز می کرد، متوجه حضور من شد و تبسمی كرد.
وی ادامه داد: از او پرسیدم رضا اینجا چه می‌كنی؟ او با تعجب پرسید شما اینجا چه می‌كنید؟ من گفتم اینجا با چه كسی صحبت می‌كردی؟ و او جواب داد «فردا می‌فهمی». صبح، بعد از صبحانه به اتفاق چند نفر دیگر به مأموریت دیده‌بانی و شناسایی رفتند.

شهید فتح باهری بیان کرد: آن ها در برگشت از ماموریت مورد اصابت خمپاره ۶۰ دشمن قرار گرفتند و رضا و یكی از دوستانش شهید و بقیه زخمی شدند. آنگاه متوجه شدم كه جریان راز و نیاز شب گذشته‌اش و جمله «فردا می فهمی» چه بود.

آری کوچکترین رزمنده دوران دفاع مقدس در ۲۷ بهمن ۱۳۶۱ در سن ۱۲ سالگی در جبهه قصر شیرین، شهد شیرین شهادت را نوشید و در گلزار شهدای آستان مقدس بی بی سکینه صفادشت در ملارد به خاک سپرده شد.

او وصیتنامه اش را قبل از اعزام به جبهه مخفیانه در نواری ضبط و در گوشه ای پنهان کرد تا بعد از شهادتش به دست خانواده اش رسید. در بخشی از وصیت نامه وی آمده است:

«اینجانب با آگاهی کاملی که به شهادت دارم برای دفاع از اسلام و حیثیت انقلاب اسلامی و دفاع از مملکت اسلامی به فرمان بزرگ رهبر مسلمانان جهان و مرجع عالیقدر حضرت امام خمینی به جبهه حق علیه باطل شتافتم و امید است که خون ما نهال نوپای انقلاب اسلامی را بارور کند و شهادت ما موجب آگاهی و رشد فکری جامعه جهانی اسلام شود…».

انتهای پیام/