با شهیدان/

زندگینامه شهید علیرضا عالی مقدم

کد خبر : 11279
16 آبان 1401 - 2:20

شهید علیرضا عالی مقدم در 20 شهریور 1337 در تهران متولد شد و در 19 دی ماه سال 1365 در جریان عملیات کربلای 5 بر اثر بمباران هوایی در سن 28 سالگی به شهادت رسید.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری دیده بان البرز، شهید علیرضا عالی مقدم در ۲۰ شهریور ۱۳۳۷ در خانواده ای پرجمعیت و بسیار مومن و مذهبی در تهران متولد شد. پدرش رضا، کفاش و مادرش، خانه دار بود و در کنار رسیدگی به امورات منزل، به کار خیاطی نیز می پرداخت.

حسین عالی مقدم برادر شهید عالی مقدم در گفت و گو با خبرنگار ما می گوید: علیرضا فرزند چهارم خانواده بود و پنج برادر و دو خواهر داشت. در سال ۱۳۴۴ وارد مدرسه شد و تحصیلات خود را تا پایه دوم متوسطه در تهران ادامه داد اما به دلیل نگارش انشایی علیه حکومت پهلوی، از مدرسه اخراج شد.

وی ادامه می دهد: خانواده وی در سال ۱۳۵۵، به دلیل هزینه های سنگین زندگی در تهران، به کرج مهاجرت کردند. پس از پیروزی انقلاب، اوایل سال ۱۳۵۸، عضو کمیته مبارزه با مواد مخدر کرج شد و به عنوان یکی از سرگروه های کمیته در زمینه کشف و مبارزه با مواد مخدر فعالیت می کرد.

حمید پارسا رزمنده دوران دفاع مقدس و همرزم شهید عالی مقدم در گفت و گو با خبرنگار ما می گوید: آبان همان سال به عضویت رسمی سپاه کرج درآمد، سپس به عنوان تکور به قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) استان کردستان اعزام و مشغول به فعالیت شد. وی در سال ۱۳۶۰، به همراه برادر کوچکترش، محمدجواد، به مریوان اعزام شدند.

وی ادامه می دهد: در درگیری هایی که به منظور فتح تپه نودشه (شهری در ارتفاعات منطقه مرزی شهرستان پاوه) مریوان میان نیروهای سپاهی و کومله دموکرات، صورت گرفت، محمد جواد بر اثر اصابت تیر مجروح و به بیمارستانی در مریوان منتقل شد و در تاریخ ۱۲ آذر همان سال به شهادت رسید.

پارسا بیان می کند: شهید عالی مقدم در مقطعی از سال ۱۳۶۰ به عنوان یکی از محافظان بیت امام خمینی (ره) مشغول به کار شد و پس از اتمام این ماموریت، مسئولیت بازداشتگاه خصوصی زندانیان مواد مخدر در کرج را بر عهده گرفت. سپس به منطقه فکه اعزام شد و در جریان عملیات والفجر مقدماتی در بهمن ۱۳۶۱ بر اثر اصابت ترکش به پا در فکه، دچار مجروحیت شد.

نسرین والی، همسر شهید عالی مقدم در گفت و گو با خبرنگار ما عنوان می کند: او پس از بهبودی در عملیات والفجر ۴ در سال ۱۳۶۲ شرکت کرد و در جریان این عملیات دچار مجروحیت و عصب دست راست وی قطع شد و در بیمارستان امیر اعلم تهران مورد عمل جراحی قرار گرفت اما بهبودی کامل حاصل نشد و توانایی حرکت انگشتان دست راستش را نداشت.

وی ادامه می دهد: ما در سال ۱۳۶۲ همزمان با سالروز میلاد امام حسن عسکری (ع) ازدواج کردیم و حاصل این پیوند، یک دختر و یک پسر بود. او همچنان بعد از ازدواج نیز جبهه را ترک نکرد و در جریان عملیات عاشورای ۳ در سال ۱۳۶۴ بر اثر موج انفجار دچار پارگی پرده گوش شد.

والی بیان می کند: پس از بهبودی، در آذر سال ۱۳۶۵ به منطقه شلمچه اعزام شد و سرانجام در عملیات کربلای ۵ در دی ماه ۱۳۶۵ هنگام پیشروی در شلمچه بر اثر بمباران هوایی در سن ۲۸ سالگی به شهادت رسید و پیکرش در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

به گفته همسرش، شهید عالی مقدم فردی مومن و معتقد به اصول دینی و مذهبی، نماز اول وقت و قرائت زیارت عاشورا، با جذبه و در عین حال مهربان، منطقی، بی ریا، خوشرو و شوخ طبع بود و با دوستان و آشنایان به خوبی رفتار و تلاش می کرد.

به گفته برادرش، علیرضا با توجه به شرایط کاری خود امکان دستیابی به بسیاری از امکانات را داشت اما به دلیل اعتقاد به خداوند، نظام و انقلاب و ولایت پذیری، از بسیاری از موقعیت ها چشم پوشی می کرد.

شهید عالی مقدم در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: «مستحب است هر مومنی که به سفر می رود وصیت نامه خود را بنویسد و ما هم که به سفر رفته ایم وصیت نامه نوشته ام که امیدوارم به آن جامه عمل بپوشانید … همه شماها را به خدا می سپارم و همیشه در نمازهایتان دعا برای امام را فراموش نکنید …».