به گزارش پایگاه خبری دیده بان البرز، صدیقه صباغیان، فعال رسانهای و دانشجوی مدیریت امور فرهنگی به مناسبت ۱۶ آذر و روز دانشجو در یادداشتی آورده است: هر سال به میانه آذر که میرسیم، دانشگاهها حال و هوای دیگری پیدا میکنند؛ حال و هوایی نه از جنس مراسم رسمی یا سالگردهای تشریفاتی، بلکه از جنس بازخوانی یک هویت ریشهدار.
۱۶ آذر برای دانشگاه ایران شبیه تابلویی است که هر بار از زاویهای جدید بازخوانی میشود؛ تابلویی که روی آن ردپای نسلهایی پیداست که دانشگاه را نه فقط محل تحصیل، بلکه مرکز پرسشگری، مسئولیتپذیری و حرکت روبهجلو تعریف کردهاند. پس این روز فرصتی است برای اینکه بپرسیم امروز این نسل چه جایگاهی در مسیر پیشرفت کشور دارد؟ چه رسالتی بر دوش اوست و چطور میتواند همچنان نیروی پیشران جامعه بماند؟
در این یادداشت، تلاش میکنم چهره دانشجوی تراز انقلاب اسلامی بازتعریف شود؛ دانشجویی که نقش تاریخیاش از نخستین روزهای نهضت اسلامی تا به امروز ادامه دارد و اکنون در میدان علم، فناوری، عدالتخواهی و اصلاح اجتماعی، بار دیگر به نقطه اثرگذاری رسیده است.
۱۶ آذر، فقط یک مناسبت تقویمی نیست، یک روایت است؛ روایتی از جنس آگاهی، مقاومت و تجدیدعهد. روزی که در سال ۱۳۳۲ دانشجویان آگاه در دفاع از عزت ملی و اعتراض به سلطهطلبی بیگانگان، به خاک و خون غلتیدند و بعدها به نماد بیداری و غیرت دانشجویی تبدیل شدند و امروز، پس از گذشت دههها، همچنان این روز یادآور این حقیقت است که دانشجو نه تماشاگرِ تاریخ، بلکه تغییردهنده آن است.
۱۶ آذر همچنین یادآور این حقیقت است که دانشگاه در ایران همواره فراتر از یک نهاد آموزشی و جایگاهی برای طرح پرسشهای بنیادین، مسئولیتپذیری اجتماعی و نقشآفرینی نسل جوان در مسیر پیشرفت کشور بوده و فرصتی است تا دوباره به نقش بیبدیل دانشگاه و نسل جوان در تحولات سیاسی، علمی و اجتماعی کشور بنگریم و جایگاه امروز دانشجویان را در مسیر آیندهسازی ملت بازخوانی کنیم.
نسلی که در بزنگاهها میدان را خالی نکرد
۱۶ آذر همچنین فرصتی است تا بار دیگر نقش دانشگاه و دانشجو را در ساختن حال و آینده کشور مرور کنیم؛ نسلی که همواره در بزنگاههای تاریخی پیشقدم بوده و امروز بهعنوان دانشجوی تراز انقلاب، بار سنگین پیشرفت بر دوش اوست. دانشجوی تراز انقلاب اسلامی تنها یک دانشپژوه نیست، او حامل سه شاخصه بنیادین بصیرت و آگاهی، تعهد اجتماعی و دغدغهمندی و نیز پیشرفتجویی و امیدآفرینی است.
دانشجوی تراز انقلاب، مصرفکننده منفعل اخبار نیست، بلکه تحلیلگر وقایع است. او در فضای مهآلود رسانهای امروز، با اتکا به تفکر نقادانه، حقیقت را از میان روایتهای تحریفشده استخراج میکند و رسالتش تنها در کلاس و پژوهش خلاصه نمیشود، درد جامعه را میشناسد، میدان را ترک نمیکند و مسئولیتپذیری را مقدم بر مطالبهگری بدون عمل میداند.
نقش تاریخی دانشجویان در پیروزی انقلاب اسلامی بر کسی پوشیده نیست. انجمنهای اسلامی در دانشگاهها و حرکتهای دانشجویی دهه ۵۰ نمود بارز همصدایی دانشگاه با مردم بود. آنان پیش از پیروزی انقلاب طعم زندان، شکنجه و محرومیت را چشیدند و پس از انقلاب در تثبیت نظام نقش جدی ایفا کردند اما این نسل، همچنان موتور محرک هر پیشرفت و امید است و مأیوس نمیشود و میدان علم، فناوری و فرهنگ را عرصه ساخت فردای بهتر میداند.
۱۳ آبان ۵۸، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام با تسخیر لانه جاسوسی، نهتنها سند مداخله آمریکا را افشا بلکه دانشگاه را بهعنوان مرکز کنشگری سیاسی ضدسلطه معرفی کردند که این حرکت تا سالها الگوی مبارزه دانشجویی و استقلالطلبی نسلهای بعد شد. در دوران دفاع مقدس نیز، بار دیگر دانشجویان ثابت کردند که در بزنگاهها اهل میدان هستند.
با آغاز جنگ تحمیلی، هزاران دانشجوی جوان و غیور، لباس رزم پوشیدند، صدها نفر شهید و جانباز شدند و برخی به اسارت دشمن درآمدند اما دست از انقلاب و نظام نکشیدند. بسیاری از فرماندهان و نخبگان دفاع مقدس از دل همین نسل برآمدند و امروز پس از گذشت بیش از چهار دهه از آن روزها، فرهنگ ایثار، هنوز هم در اردوهای جهادی و فعالیتهای داوطلبانه آنان تداوم دارد.
نسلی که با دانشبنیانها توسعه ملی را رقم میزند
پس از دوران دفاع مقدس، دانشگاهها به کانون نهضت علم و فناوری بدل شدند و دانشجویان و فارغالتحصیلان ایرانی در حوزههای مختلف از جمله نانو فناوری، سلولهای بنیادین، فناوری هستهای، صنایع دفاعی، سازه و عمران، هوافضا، هوش مصنوعی و فناوریهای بومیسازی شده پزشکی و دارویی، پیشرفتهای کمنظیری را رقم زدند و ایران را به یکی از کشورهای تأثیرگذار علمی در منطقه و جهان تبدیل کردند.
امروز ثمره همین تلاشها، صدها شرکت دانشبنیان، پارکهای علم و فناوری، استارتآپهای موفق و شبکه گسترده نخبگان جوانی است که توسعه ملی را با توان داخلی رقم میزنند و فریاد برمیآورند که اگر دیروز دانشجو علیه استعمار قیام میکرد و مقابل آن میایستاد، امروز هم در مقابل تهدیدهای نوین از جنگ شناختی و هجمه رسانهای تا تحریف هویت ملی و حملات نرم به ارزشها میایستد.
دانشجوی امروز مطالبهگر و مطالبهگری او بر پایه آگاهی، اخلاق و ارائه راهحل است. وی علاوه بر نقد صریح، آماده ورود به میدان عمل است؛ میدانهایی همچون مشارکت در عدالتخواهی، حضور در گروههای جهادی، مطالبه شفافیت از مسئولان، کمک به اصلاح ساختارها، نقشآفرینی در تولید محتوای سالم در فضای مجازی و حضور در پروژههای تحقیقاتی و فناوریهای نو.
امروز دانشگاه فقط محل آموزش نیست؛ آزمایشگاه تربیت مدیران آینده و میدان شکلگیری نخبگان تمدنساز است. برای ترسیم دانشجوی موردنیاز امروز انقلاب میتوان به چند شاخص مهم از جمله ایمان و خداباوری، عدالتخواهی و استکبارستیزی، نوآوری و خلاقیت علمی، اخلاق و مسئولیتپذیری اجتماعی، هویت ایرانی-اسلامی و غیرت ملی و توان رسانهای و سواد فضای مجازی اشاره کرد.
دانشجوی انقلابی دیروز، منفعتطلب نبود؛ عدالتطلب و حقیقتجو بود و در برابر ظلم، تبعیض، فساد و سلطه میایستاد و نسل جوان امروز هم باید به تبعیت از همان ایده و تفکر، پرچمدار جبهه علم و فناوری باشد تا بتوان علمورزی، ایدهپردازی و تبدیل دانش به محصول را سه ویژگی مهم او دانست. اخلاقمداری در فضای مجازی، تعامل با همدانشگاهیها و احترام به قوانین، نیز از نشانههای بلوغ فکری اوست.
دانشجو در خط مقدم مبارزه با تحریف و عملیات روانی دشمن
دانشجوی تراز انقلاب، هم تاریخ کشورش را میشناسد، هم به ارزشهای مکتبی خود پایبند است و هم به آینده وطن باور دارد و آگاه است که جنگ امروز، جنگ روایتهاست و دانشجوی آگاه باید اهل روایتسازی، تحلیل رسانهای و خنثیسازی عملیاتهای روانی دشمن باشد. او به خوبی میداند که اگر روزگاری بیشتر آرمانها سیاسی بود، امروز تأکید بر فعالیت در حوزههای اجتماعی، علمی و فرهنگی است.
رشد چشمگیر شرکتهای دانشبنیان، حضور دانشجویان در طرحهای عمرانی، کشاورزی و محرومیتزدایی و موفقیتهای بینالمللی در المپیادها و جشنوارههای علمی، نقشی پررنگ در تولید محتوای انقلابی در رسانه و فضای مجازی و اهمیت دادن به پژوهشهای مسئلهمحور در حل مشکلات کشور و … نشان میدهند که نسل دانشجوی امروز، نسل «نشستن و تماشا کردن» نیست؛ نسل «ساختن و پیش بردن» است.
بنابراین ایران امروز بیش از هر زمان دیگری، به نسلی مؤمن، تحلیلگر، عدالتخواه، نوآور و تمدنساز نیاز دارد؛ نسلی که همان دانشجوی تراز انقلاب است. از این رو ۱۶ آذر تنها بزرگداشت اتفاقات گذشته نیست، بلکه تجدید میثاق با آینده است؛ آیندهای که دانشجو باید معمار آن باشد و با اندیشه، ایمان، مسئولیتپذیری و حرکت علمی، چراغ بیداری ملت را روشن نگه دارد.
انتهای پیام/
