در شرایط كرونایی با كودكان در منزل چگونه رفتار كنیم؟

پایگاه خبری دیده بان البرز – دیده بان پلاس: به دلیل همه گیری کرونا، کرونا بیشتر وقت خود را در منزل می گذرانند زیرا مهدهای کودک و مدارس تعطیل است و بسیاری از تفریح های آن ها نیز کم شده است. یکی از دلایل اضطراب بچه ها اضطراب والدین است پس باید اضطراب خود را کنترل کنیم. بچه ها ممکن است درک دقیقی از وقایع نداشته باشند که این امر اضطراب را بیشتر می کند.

اضطراب و احساس ناامنی می تواند خود را به  شکل های متفاوتی نشان دهد. برخی پرخاشگر و بهانه گیر می شوند، برخی لجباز و برخی به رفتارهای دوره کوچکی خود برمی گردند، مثلا شب ادراری پیدا می کنند و به والدین می چسبند و …

با احساسات و رفتارهای کودکمان در روزهای همه گیری کووید ۱۹ چه کنیم؟

بگذاریم بچه ها حرف بزنند، با حوصله به حرف هایشان گوش بدهیم و ازآنها بخواهیم که احساساتشان را بیان کنند.

از بچه ها بپرسیم «چی نگرانت کرده؟ از چیزی ترسیدی؟ بیا راجع به آن صحبت کنیم».

با بچه ها همدلی کنیم، به آن ها نگوییم چه حسی باید داشته باشند یا نباید داشته باشند. حس هایشان رو همانطور که هستند، قبول کنیم.

از بچه ها بپرسیم در مورد کرونا چه می دانند و بعد از اینکه خوب به حرف هایشان گوش کردیم، با توجه به سنشان اطلاعات آن ها را به صورت خوش بینانه اصلاح کنیم.

آمار مرگ را به بچه ها ندهیم.

بچه ها نباید مکررا با اخبار بد مواجهه داشته باشند.

مراقبت های بهداشتی را به بچه ها آموزش دهیم.

آموزش مراقبت های بهداشتی به بچه ها در قالب بازی نتیجه بهتری دارد.

به بچه ها احساس امنیت دهیم که مراقبشان هستیم.

به بچه ها بگوییم که حتی اگر کسی بیمار شود، دکترها از او مراقبت می کنند.

اگر قرنطینه رفتیم یا بیمار شدیم، حتما تماس تلفنی روزانه با کودک داشته باشیم.

بچه ها باید برنامه روزانه خود را داشته باشند.

اگر فعالیت های خارج از خانه کم شده، می توان کارهایی را در خانه انجام داد؛ مانند درس خواندن، بازی کردن، نقاشی کشیدن و…

درس خواندن در خانه علاوه بر انجام تکالیف مدرسه، موجب می شود کودک سرگرم شود، احساس امنیت کند و یک فعالیت روزانه داشته باشد.

به بچه ها اجازه دهیم تا حدی که می توانند در کارهای خانه به ما کمک کنند.

به بچه ها اجازه تصمیم گیری در مورد نوع خوردن و پوشیدن دهیم.

به بچه ها نشان دهیم که آنها هم می توانند کاری بکنند که اوضاع  بهتر شود.

بعضی از بچه ها به خصوص آنهایی که بیش فعالی، کمبود توجه و .. دارند، آسیب پذیرترند.

اگر کودک ما تحت درمان بوده و دارو مصرف می کرده، نباید داروهایش قطع شود.

بچه ها را تشویق به بازی و کشیدن نقاشی کنیم.

بچه ها گاهی احساساتشان را در بازی تخلیه می کنند.

زمان بیشتری به بچه ها اختصاص دهیم و همبازی آنها شویم.

به بچه ها فرصت دهیم فکرها و احساسات خود را بگویند.

بعضی از بچه ها بدقلق می شوند و به رفتارهای دوره کوچکی شان برمی گردند؛ صبور باشیم، دعوایشان نکنیم و حمایتمان را بیشتر کنیم.

اگر کودک پرخاشگری دارد، حواسش را پرت کنیم یا رفتار دیگری به او پیشنهاد دهیم.

اگر کودک اضطراب زیادی دارد، خواب و خوراکش تحت تاثیر قرار گرفته و راهکارهای ما به نتیجه نرسیده و با گذشت زمان بهتر نشده، موضوع را با پزشک، روانشناس یا روانپزشک در میان بگذاریم.

انتهای پیام/