به گزارش خبرنگار پایگاه خبری دیده بان البرز، در لابلای هیاهوی این کلانشهر و خیابان های شلوغ و پرتردد، جایی که بوی خوش شیرینی و همدلی در محیط می پیچد، کارگاهی کوچک ولی پرانرژی با همکاری بانوانی توانمند در حال فعالیت است و یک زن، با اراده و پشتکار بیپایان و مهارت هایی که آموخته، مسیری متفاوت از دیگران را انتخاب کرده و طعمی از شیرینی امید را به زندگی خود و دیگران بخشیده است.
این بانوی پرتلاش با ایجاد اشتغال برای بانوان سرپرست خانوار، به آنها کمک کرده تا زندگی خود را متحول کنند. او با دلی پر از امید، دنیای جدیدی را ساخته و از علاقه گذشته خود و یک ایده ساده و به دنبال آن، تقویت یک مهارت، امروز به ایجاد اشتغال رسیده و با راهاندازی یک کارگاه شیرینی پزی، نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران هم، فرصت رشد و پیشرفت را فراهم کرده و معتقد است هر شیرینی که در این کارگاه تولید میشود، حاصل همکاری، عشق و تلاش است. خبرنگار دیده بان البرز، گفت و گویی را با خانم بهرامی، این کارآفرین البرزی ترتیب داده که در ادامه می خوانیم.
دیده بان البرز: لطفاً از نقطه آغاز ماجرا برایمان بگویید، چطور وارد دنیای شیرینیپزی شدید؟
من از نوجوانی علاقه خاصی به شیرینیپزی داشتم و یکی از همسایگان ما که اهل قزوین بود، هنر شیرینیپزی را به من یاد داد و من هم در منزل شروع به پخت شیرینی کردم، با آزمون و خطا جلو رفتم و کمکم مهارت پیدا کردم تا جایی که شیرینیهای شب عید خانواده و برخی اقوام را میپختم و کمکم دیگران هم سفارش میدادند. حتی گاهی اگر علاقهای به پختن نداشتم، میگفتند که خودمان کمک و هزینه آن را هم پرداخت می کنیم، فقط تو شیرینیها را بپز!
دیده بان البرز: چگونه این علاقه به یک مسیر کارآفرینی جدی تبدیل شد؟
من مدتی در یک مرکز شبانهروزی محل نگهداری کودکان بیسرپرست و بدسرپرست کار می کردم و در حوزه اجتماعی فعال هستم، آنجا از زبان مادران زیادی شنیدم که اگر شغل یا درآمدی داشتند، فرزندانشان را به بهزیستی نمیسپردند. حتی بعضیها به خاطر بیپولی مجبور به ازدواج مجدد شده بودند. همین دغدغه باعث شد با تکیه بر تواناییام در شیرینیپزی، محیطی را ایجاد کنم که زنان و مادران بتوانند در آن کار کنند، درآمد داشته باشند و خانوادهشان را حفظ کنند.
من باور دارم اگر زنها از نظر مالی توانمند باشند، هم خانوادهشان را بهتر حفظ میکنند و هم بچههایشان را با آرامش بیشتری پرورش میدهند. وقتی دیدم که شیرینیپزی را بلد هستم، تصمیم گرفتم فعالیت را به صورت جدی آغاز کنم. در ادامه یک فرگاز کوچک خریدم و همان سال اول، با کمک دو نفر از دوستانم، حدود ۳۰۰ کیلو شیرینی سفارش گرفتیم و پختیم. بعد از ۹ ماه، تصمیم گرفتم کارگاه فعلی را اجاره کنم و به دلیل افزایش سفارش ها چند نفر خانم را جذب کردم تا بتوانیم سفارش های مشتریان را به موقع تحویل دهم.
دیده بان البرز: از آغاز کار به صورت حرفه ای، چه مسیری را طی کردید؟
تقریباً از سال ۱۴۰۱ کار را به صورت جدی شروع کردم، ولی هیچ مدرکی نداشتم. سال بعد، یعنی فروردین ۱۴۰۲، که سفارشات زیادی داشتیم و متوجه شدم می توانم روی این کار حساب کنم، تصمیم گرفتم رسمیتر پیش بروم. به سازمان فنی و حرفهای مراجعه کردم، آموزش دیدم، در آزمونها شرکت کردم و در نهایت موفق شدم مدرک شیرینیپزی درجه یک و دو و همچنین کیکهای کافیشاپی را بگیرم. این موارد باعث شد اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنم و کار را با دقت و تخصص بیشتری انجام بدهم.
دیده بان البرز: در حال حاضر چند نفر در این کارگاه مشغول به کار هستند؟
اکنون حدود پنج نفر ثابت با من کار میکنند و یک نفر هم مسئول فنی است که کارهای اداری و بیرون از کارگاه را انجام میدهد. خوشحالم که فضای موجود برای بانوان خیلی همدلانه و امن است.
دیده بان البرز: از صحبت هایی که با همکاران شما داشتیم متوجه شدیم این کارگاه فقط محل کار نیست، بلکه محیطی برای آموزش و رشد هم هست.
دقیقاً همینطور است. در حال حاضر دو نفر از خانمهایی که با من کار میکنند، در کار خمیرگیری و شیرینیپزی بسیار ماهر شدهاند. آنها را تشویق کردم تا به فنی و حرفهای بروند، آموزش های پیشرفته تری ببینند و مدرک بگیرند. هدف من این است که در صورت تمایل خودشان، کسبوکار مستقلی راه بیندازند یا اگر تمایل نداشتند از اینجا جدا شوند، در همین کارگاه، کار و پیشرفت کنند. من باور دارم یک مادر توانمند، یک خانواده توانمند میسازد و فرزندانی امیدوار و شاد تربیت میکند.
دیده بان البرز: مشتریهای شما از چه طریقی با کارگاه آشنا میشوند؟
اکثر مشتریهای ما از طریق معرفی به یکدیگر ما را پیدا می کنند یا از طریق پیج اینستاگرام ما را دنبال و به دیگران هم معرفی می کنند. یکی از مشتریان اصلی و پای ثابت ما، یک مغازه در جاده چالوس است که به صورت هفتگی سفارش شیرینی میدهد و از ما خرید می کند.
بعضی شرکتها هم به مناسبتهای مختلفی همچون شب یلدا، اعیاد و …، شیرینی سفارش میدهند تا آنها را به عنوان هدیه به کارکنانشان بدهند. جدیداً یکی از قنادیهای سطح شهر هم که کیفیت کار ما را مشاهده کرده، با ما وارد همکاری شده و سفارشهای جدیدی داده است و امیدواریم این روند همچنان ادامه داشته باشد.
دیده بان البرز: چشم انداز شما برای آینده چیست؟
هدفم این است که در آینده کار را توسعه بدهم، مغازه بزرگی بگیرم یا حتی یک کافیشاپ کوچک راهاندازی کنم تا بتوانیم محصولات تولید کارگاه خودمان را مستقیماً به مشتری عرضه کنیم و کسب و کار بزرگی راه اندازی و افراد بیشتری را جذب کنیم.
دیده بان البرز: انتظار شما از مسئولان مربوطه چیست؟
مشتریمداری برای ما اولویت است. از تهیه مواد اولیه تا بستهبندی و ارسال، همه چیز را با وسواس و دقت انجام میدهیم تا مشتری راضی باشد اما این همه ماجرا نیست ما تلاش خود را انجام می دهیم اما نیاز به حمایت داریم بنابراین انتظار داریم که دولت و نهادهای مسئول، کارآفرینان زن را حمایت کنند؛ بهویژه کسانی که برای زنان سرپرست خانوار یا محیطهای کار زنانه، بستر اشتغال فراهم میکنند.
در روزگاری که بسیاری از زنان با چالشهای اقتصادی و اجتماعی دستوپنجه نرم میکنند، وجود چنین الگوهایی نشان میدهد که با همت، مهارت و حمایت، میتوان مسیرهایی روشن ساخت. خانم بهرامی نه سرمایهدار بزرگی است، نه کارخانهدار، او زنی است با قلبی بزرگ و ارادهای پولادین که تصمیم گرفته دست دیگر زنان دیگر را بگیرد، آنها را آموزش دهد، توانمند سازد و فرصتهایی نو برایشان فراهم آورد. او باور دارد هر زن توانمند، چراغی در خانهاش روشن میکند که نورش به جامعه هم میرسد.
این گفتوگو، دعوتی است برای دیدهشدن و حمایت از زنانی که بیصدا، اما پرتوان، ستونهای جامعه را نگه داشتهاند. کافی است دستشان را بفشاریم، مسیرشان را هموار کنیم، و بگوییم: «تو میتوانی، ما نیز با تو هستیم». آری، اینجا نه فقط یک کارگاه، بلکه خانه ای پر از امید و انگیزه است. به امید فرداهای بهتر و روزهایی که همه بتوانند از طریق مهارت آموزی، دنیای زیباتری را برای خود و دیگران بسازند.
گفت گو: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/
