ما مرد میدانیم/ چشم همه دنیا به غیرت ماست

به گزارش پایگاه خبری دیده بان البرز، اینجا ایران، خانه ایستادگی و آزادگی و اینجا البرز، خانه امید ما و امروز ۱۳ آبان است و باز هم، برگ زرین دیگری به دفتر افتخارات این کشور افزوده شد، با این تفاوت که امروز نسل سوم و چهارم این انقلاب همراه با جوانان آن دوران، یکدل و یکصدا شعار «مرگ بر آمریکا» سر می دهند.

میدان توحید کرج، امروز فقط میزبان مردم ‌نیست بلکه میزبان اتحاد و همبستگی ملتی است که بار دیگر گرد هم جمع شده اند تا فریاد خشم خود را بر سر دشمنان قسم خورده این سرزمین سر دهند؛ در واقع امروز میدان توحید، میزبان خشم مردم علیه استکبار جهانی نیز هست.

همه روزهای الهی خوبند اما ۱۳ آبان یکی از روزهای خدایی در تقویم ماندگار تاریخ این انقلاب است زیرا در سه مقطع در سال های ۱۳۴۳، ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ وقایعی همچون تبعید امام خمینی (ره) به ترکیه، کشتار دانش آموزان و تسخیر لانه جاسوسی آمریکا این روز را برای همیشه در اذهان ماندگار کرد.

امروز همه آمده اند تا بار دیگر فریاد بزنند هیچ تحریم و تهدیدی نمی تواند ملت ایران را از رسیدن به اهدافشان ناکام بگذارد، آمده اند تا بگویند استکبار جهانی باید بداند نمی تواند با زبان زور و تهدید با مردم ایران سخن بگوید، آمده اند تا آخرین میخ را بر تابوت حرف های نظام سلطه بکوبند و آن را راهی دیار فانی کنند.

تصاویر سردار دل ها، شهدای امنیت، شهید طلبه آرمان علی وردی و شهید بسیجی سید روح الله عجمیان که شب گذشته در جریان اغتشاشات کرج به شهادت رسید، بر دستان مردم غیور و انقلابی خودنمایی می کند. این جماعت آمده اند تا بار دیگر خشم و انزجار خود را از دشمن و محبت خود را به این ‌نظام و انقلاب اعلام کنند.

راهپیمایی امروز با همه سال ها فرق دارد؛ جوانان، نوجوانان، مردان، زنان و کودکان البرزی در حالی به میدان‌ آمده اند که شب گذشته اغتشاشگران با اتفاقاتی که رقم زدند، تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا رعب و وحشت در دل این مردم بیندازند، غافل از اینکه درخت انقلاب تنومند است و ما اجازه نمی دهیم تبر دشمن، شاخ و برگ آن را قطع کند.

به میان انبوه جمعیت می روم، دخترک کوچکی که مقنعه سفید رنگی به سر دارد، روی شانه های پدرش نشسته و از بالا نظاره گر این همبستگی است، در حالیکه نوشته زرد رنگ «مرگ بر تروریست» را در دست گرفته و فریاد «مرگ بر آمریکا» سر می دهد.

تماشای این لحظات غرورآفرین، شوری دوباره در دلم برپا می کند، به آن ها نزدیک می شوم و از دخترک سوال می کنم: «مگه تو می دونی تروریست کیه؟» پاسخ می دهد: «بله خاله، همون که دست آرتین رو با تفنگ زد.» در مقابل این کلام او، سکوتی معنادار می کنم زیرا فکر نمی کردم با این سن و سال کم، معنای تروریست را بداند.

پسرکی حدودا ۱۰ ساله جلیقه ای با طرح لباس بسیجیان بر تن و سربند «یا علی اکبر (ع)» بر سر دارد و نظاره گر این جمعیت است و در حالیکه مشت های کوچکش را به سمت بالا پرتاب می کند، فریاد می زند «مرگ بر اسرائیل»؛ ناخواسته گام هایم به سمت او برداشته می شود.

از او سوال می کنم: «برای چی اومدی اینجا؟» می گوید: «اومدم تو دهن آمریکا بزنم» پاسخ کوبنده او ذهنم را به خود درگیر کرد که نفرت از استکبار جهانی تا کجا ریشه دوانیده که امروز این نسل، به تأسی از بهنام محمدی ها، رضا پناهی ها، فهمیده ها و محمودی پارساها پای در میدان نهاده اند تا سرود همبستگی سر دهند و ایران آباد را آبادتر کنند.

در قسمت دیگری از جمعیت، پرچم های سه رنگ جمهوری اسلامی ایران در دستان دانش آموزان، اقتدار این نسل را فریاد می زند و شعار «مرگ بر فتنه گر» در آسمان این کلانشهر طنین انداز می شود و بر کف مشت های گره کرده ای که همیشه آماده کوبیدن بر دهان یاوه گویان است، نوشته «جانم فدای رهبر» می درخشد و لنز دوربین ها را نوازش می کند.

امروز روز من، روز تو و روز همبستگی ما و گره کردن مشت ها و فرود آن بر سر استکبار است؛ امروز زمین استان البرز زیر قدم های مقتدر راهپیمایان می لرزد و شعارهای کوبنده این مردم شهیدپرور علیه استکبار، سکوت این روزهای رسانه های بیگانه در مقابل ظلم تروریست ها بر علیه ملت ایران را در هم می شکند.

به پیشانی جمعیت نزدیک می شوم؛ مسئولین استان در صفوف اول حرکت می کنند. نوشته هایی با مضمون «مبارزه با آمریکا جزو اعتقادات ماست» در دستان بانوان حاضر در این راهپیمایی خودنمایی می کند. خیل جمعیت در حالی از سوی دیگر وارد میدان می شوند که پرچم طویل ایران را سایه بان خود کرده اند تا در پناه آن از شر بدی ها محفوظ بمانند. 

نقاشی این پرچم پرافتخار روی صورت های کوچک و معصوم کودکان و تصاویر شهدای دانش آموز حادثه تروریستی شاهچراغ شیراز در دستان آن ها، حواس و نگاه مرا به خود جلب می کند. به این موضوع فکر می کنم که اشتباه دشمن این است که تصور می کند جوانان ‌ما در جریان تراوشات ذهنی آن ها از انقلاب دلزده می شوند اما زهی خیال باطل.

چه زیبا، تماشایی و لذت بخش است این هیبت و این اتحاد و همبستگی میان نسل اول تا چهارم انقلاب و این شور و هیجانی که امروز در وجود این سربازان کوچک و مقتدر نمایان است. پیام ۱۳ ابان امسال این است که نسل امروز موقعیت خود را به خوبی شناخته و قدرت آینده خواهد بود.

امروز هیمنه آمریکا در هم شکسته و دیگر کسی از اخم او نمی ترسد زیرا ایران به عنوان منادی مقاومت در دنیا، با تکیه بر گذشته و تاریخ ملی خود و بر اساس دین مبین اسلام، مقابل دشمنان می ایستد و با مقاومت خود دشمن را کلافه می کند؛ شکوه حماسه امروز در قاب هیچ دوربینی نمی گنجد.

آری این مردم آمده اند تا بار دیگر بگویند: ما مرد میدان و خار چشمان دشمنانیم، از طوفان ها نمی هراسیم، پای عهد دیرین خود می مانیم و با اسلحه اتحاد و ایمان، میهن را از خیل جاسوسان و نامردان خالی می کنیم؛ چشم همه دنیا به غیرت ماست زیرا ما همچو اروند و ارس جریان داریم. کور باد چشمی که نتواند خروش این اقیانوس را بیند.

تهیه گزارش: صدیقه صباغیان

انتهای پیام/