به گزارش پایگاه خبری دیده بان البرز، به نقل از لنست، در دهه ۱۸۶۰ در اروپا، میانگین سنی که دختران برای اولین بار قاعدگی خود را تجربه می‌کردند، حدود ۱۶ سال و ۶ ماه بود. تا سال ۱۹۵۰، این سن به حدود ۱۳ سال کاهش یافت. بر اساس یک مطالعه مروری که در ۲۰۲۰ انجام شد، در دهه‌های ۱۹۷۰ به بعد، در ده‌ها کشور، سنی که دختران وارد دوران بلوغ می‌شوند، به طور میانگین هر دهه حدوداً سه ماه کاهش یافته است. همچنین، تحقیقات نشان داده است که در برخی کشورها، جوانان پسر نیز زودتر بالغ می‌شوند.
نتایج نشان می‌دهد که بلوغ زودرس به ویژه در بین اقلیتهای نژادی و افراد با درآمد کمتر، بیشتر است.
مطالعات زیادی نشان داده‌اند که دخترانی که اضافه‌وزن یا چاقی دارند معمولاً زودتر از دختران با وزن متوسط اولین قاعدگی خود را تجربه می‌کنند، اما محققان بر این باورند که این تنها بخشی از پدیده را توجیه می کند.
در پی شیوع بیماری COVID-19، افزایشی در بلوغ زودرس در سراسر جهان مشاهده شد، که در بسیاری از موارد با افزایش وزن همراه بود.تحقیقات اولیه نشان می دهند که عوامل روان‌شناختی و محیطی نقش مهمی در این پدیده داشته‌اند.
بیشترین نگرانی‌ها مربوط به پیامدهای سلامتی می‌شود که ممکن است به دنبال شروع زودرس بلوغ ایجاد شوند، از جمله بیماری‌های قلبی-عروقی، دیابت، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، عوارض بارداری، سرطان سینه و رحم. به طور کلی، هر چه اولین قاعدگی دختران زودتر آغاز شود، اختلالات سلامت روان، از جمله افسردگی و اضطراب نیز افزایش می‌یابد.
پژوهش‌های بیشتری لازم است تا بتوان درک کرد که چگونه عوامل اجتماعی، محیطی و فیزیولوژیکی بر شروع زودتر دوران بلوغ تأثیر می‌گذارند و چگونه می‌توان آثار و خطرات بالقوه آن را به حداقل رساند.
انتهای پیام/
