عجب صبری خدا دارد

به گزارش دیده بان البرز، صدیقه صباغیان در یادداشتی آورده است: بمب و موشک، دود و آتش، ترس و دلهره، مرگ و تنهایی، بی پناهی و آوارگی سال هاست مهمان جسم و روح ساکنان فلسطین و این روزها همدم مردم بی پناه غزه است. شاید شادی ها و آرزوهای کودکان ،دیگر در غزه معنایی ندارد اما آنچه سال هاست معنای خود را از دست نداده مقاومت و استقامت است.

خاک غزه سال هاست بوی خون می دهد، زیرا رژیم غاصب صهیونیستی روزگار شیرین کودکان امروز و دیروز را به روزگار تلخی تبدیل و خنده را بر لب های آنان حرام کرده است. دستان این رژیم سفاک به خون هایی آلوده شده که اگر تاکنون جمع آوری شده بودند، رودخانه ای خروشان و سرخ رنگ زیر پای همه اسرائیلی ها جاری و موج های آن به سونامی وحشتناکی تبدیل می شد و استخوان هایشان را در هم می شکست.

من یک مادرم و خوب می دانم تماشای زخم های تن بی جان کودک برای مادر چه دردی دارد. خوب می دانم تزریق دارو بر بدن های خونین و رگ های بریده نوزادان چقدر برای مادر و کودک زجرآور است. بخیه ها و جراحی های بدون بیهوشی که دیگر قابل وصف نیست.

من یک مادرم و آرزوهای کودکم را با گوشت و پوست و استخوان هایم حس کرده ام و می دانم بردن آرزوهای شیرین کودکی به گورهای دسته جمعی چقدر می تواند جگر مادران را آتش بزند. من مادرم اما روزی کودک بوده ام و به خوبی درک می کنم که کودکی سرگشته و گریان روی تپه ای از آروزهای روی هم انباشته شده، به دنبال چه می گردد؟

آری او خنده ها و آرزوهایش، آغوش گرم مادر و دستان پرمهر پدرش را جستجو می کند اما به هر سو که می نگرد، آرزوهای شیرینش را لابلای شیشه شکسته ها، آجرها و تیر آهن های آوار شده بر سر خواهران و برادرانش می بیند که چگونه روی هم ریخته است. نمی دانم حقوق بی بشر کجاست؟

سال هاست حقوق بی بشر در آسمان این سرزمین پدیدار شده و بر سر آوارگان این دیار سایه افکنده اما به تنها چیزی که توجه نمی کند، حقوق بشر است. چرا فشار چکمه های نیروهای اسرائیلی روی سینه های شیرزنان و دلاورمردان، روی قلب و احساس کشورهای غربی و طرفدار حقوق بی بشر سنگینی نمی کند؟ به راستی عجب صبری خدا دارد!

خدایا در این شب ها و روزهایی که کودکان بی پناه غزه درمانده و ناامید از همه جا به آغوش پزشکان و پرستاران پناه می برند و برای دقایق کوتاهی آرام می شوند، ما به یاری تو و پیروزی جبهه مقاومت امیدواریم و به تو پناه می بریم و دست نیاز به سوی تو دراز می کنیم و از تو می خواهیم طوفان الاقصی را از آسمان بیکرانت بر سر این از خدا بیخبران بریز و دشمنان اسلام را روسیاه و دل های کودکان آواره و بی پناه غزه را شاد کن.

و تو ای کودک بی پناه و دلشکسته، روزی دست اهریمن از خاک سرزمینت کوتاه و دلت شاد و لبت خندان می شود. من تو را در آغوش می گیرم و مرهم زخم هایت می شود؛ یقین دارم همان روز به یاد خانواده از دست رفته ات هر دو اشک بر صورتمان جاری می شود اما با نگاه به قدس عزیز، خستگی این سال ها، ماه ها و روزها از تنت بیرون می رود و من تو را در آغوش خود می فشارم و با هم لبخند می زنیم.

انتهای پیام/