ترویج خیانت و بی حیایی، سوغات برخی تولیدات شبکه نمایش خانگی

امین بسطامی، یک تحلیلگر و مستندساز در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری دیده بان البرز در خصوص محتوای تولیدات شبکه نمایش خانگی گفت: چند سالی است که سینمای کشور و شبکه نمایش خانگی برای جذب مخاطب به سبکی از سینما به نام «سینمای اروتیک» روی آورده است.

وی افزود: این سبک با فرمت فعلی به سینمای جنسی مفهوم یعنی سینمایی که صحنه جنسی ندارد اما مفهوم جنسی دارد تبدیل شده است. آیا فیلمی که ارتباط نامشروع خانم متأهل با مرد دیگری را نشان می دهد، به جز جذب مخاطب، راه حل دیگری برای دیده شدن دارد؟ بله قطعا دارد.

این تحلیلگر و مستندساز مطرح کرد: اینکه در فیلمی یک زن شوهر دار با مرد دیگری ارتباط برقرار می کند، هدف بنیان خانواده است اما یک تکنیک دارد. زمانی که مستقیما نظاره گر جنگ باشیم، طبیعتا در مقابل دشمن می ایستیم اما وقتی دشمن فرضی را نمی بینیم، نمی توانیم ایستادگی کنیم.

بسطامی عنوان کرد: بسیاری از افراد می گویند شما دشمن فرضی دارید در حالی که این نوع دشمن وجود دارد اما مشاهده نمی شود. ما می گوییم هشت سال دفاع مقدس در حالی که بیش از ۴۰ سال است در مقابل تهاجمات دشمن ایستاده ایم؛ فقط زمین بازی تغییر کرده و جنگ سخت به جنگ نرم تبدیل شده است. در شرایط کنونی نیز در حال دفاع از آرمان ها و معیارها هستیم.

وی بیان کرد: سوال اینجاست که تکنیکی که این گونه فیلم ها از آن استفاده می کنند چیست؟ چرا خانواده های ما به خود اجازه می دهند این فیلم ها را تماشا کنند؟ زیرا از یکسری تکنیک ها در آن ها استفاده می شود که ما آن ها را به مردم آموزش نداده ایم و آن تکنیک، همان جنگ ناخوداگاه است.

این تحلیلگر و مستندساز اذعان کرد: در جنگ ناخودآگاه، مفهومی به نام خیانت در ذهن مخاطب شکل می گیرد. وقتی به موضوعی فکر و بر خیال آن پافشاری می کنید، ذهن ناخودآگاه شما، حس آن را به شما می دهد و در واقع در یک بازی قرار می گیرید که آن را انجام نداده اید اما حس آن را تجربه می کنید.

وی خاطرنشان کرد: برخی می گویند خیانت از جمله مشکلات کف جامعه است و باید به آن پرداخته شود در صورتی که مطرح کردن این معضل راهکار حل مشکل نیست بلکه با تولید فیلم های این چنینی، خیانت در جامعه ترویج می شود. اگر قرار است خیانت به عنوان یک آسیب اجتماعی مطرح شود، راهکار آن نیز باید ارائه شود.

به گفته این تحلیلگر و مستندساز، پخش فیلمی که در آن خانمی عشق مثلثی، ذوزنقه ای و چند ضلعی را تجربه می کند، نشان دادن واقعیت جامعه نیست بلکه ترویج خیانت است؛ مخاطب در منزل فیلم را تماشا می کند اما خود به خود سبک زندگی، تفکر و باور وی تغییر می یابد.

بسطانی افزود: تصور مخاطب این است که خود تصمیم می گیرد در حالی که این گونه نیست، محتوای این فیلم ها اعضای خانواده را در شرایطی قرار می دهد که خیانت نکرده اما آن را تجربه می کنند و با این حرکت، جریان خیانت به صورت غیرمستقیم و نامحسوس وارد خانواده می شود.

وی با اشاره به استفاده از دیالوگ های طنزگونه در برخی از این تولیدات، تصریح کرد: ماموریت رسانه امروز، فربه و چاق کردن خیال و اوهام است، یعنی وقتی یک مفهوم به نام خیانت را در ذهن شما می کارند، چون به صورت طنز عنوان می شود و صحنه جنسی در آن وجود ندارد، بدون آگاهی از تاثیر این صحنه بر ضمیر ناخودآگاه افراد، اجازه می دهید فرزند شما هم آن را ببینید.

این تحلیلگر و مستندساز با بیان اینکه تمام ذهن انسان بر اساس اصل سایکو سایبرنتیک یعنی فرمان پذیری تصویری است که در آن، انسان ها تصویر را بهتر از متن و صدا متوجه می شوند، افزود: اما در مورد دیالوگ ها، تکنیکی در سیستم رسانه وجود دارد که در این عملیات روانی، مخاطب هر چیزی که به شیوه طنز و شوخی مطرح شود را جدی نمی گیرد.

بسطامی ادامه داد: اگر دقت کرده باشید دیالوگ هایی در برخی فیلم ها بیان می شود که حیای عمومی جامعه را از بین می برد؛ در این فیلم ها صحنه جنسی وجود ندارد اما ذهنیت و تصور فرزند شما با توجه به گفت و گوها عوض می شود، در واقع هدف برخی از این فیلم ها که سیستم باور فرزند شما را تغییر می دهند، بنیان خانواده است.

وی اظهار کرد: با توجه به انتشار بخش هایی از این فیلم ها در فضای مجازی، رسالت این فضا در کنار ماموریت رسانه که پرورش ذهن و خیال مخاطب است قرار می گیرد و دو ایده اصلی برای از هم پاشیدن خانواده طرح می شود. به فضای مجازی دقت کنید؛ انسان ها شبیه خود رفتار می کنند اما در فضایی که کاملا عمومیت دارد.

به گفته این تحلیلگر و مستندساز، بیشتر این دیالوگ ها عموما در قالب طنز عنوان می شوند زیرا انسان ها طنز را جدی نمی گیرند و به سادگی از آن عبور می کنند. در واقع سریال های طنز ساخته می شوند که سیاهی ها و کمبودهای جامعه را با زبان شوخی عنوان کنند تا خاطر کسی آزرده نشود اما دیالوگ های بیان شده در آن ها، حیا را در جامعه از بین می برد.

بسطامی در پایان متذکر شد: خانواده های ما دقیقا در حال سوق پیدا کردن به این سمت و سو هستند؛ وقتی ساختار و تفکری نباشد، به این گونه فیلم ها مجوز تولید و پخش داده می شود. وزارت ارشاد با اتکا به کدام مکتب دینی به چنین فیلم های نامتعارفی مجوز می دهد؟ ما از نام این وزارتخانه در تعجب هستیم؛ «وزارت ارشاد اسلامی». مگر ارشاد غیراسلامی نیز داریم؟

انتهای پیام/