به گزارش پایگاه خبری دیده بان البرز، صدیقه صباغیان، به مناسبت شهادت آیت الله رئیسی و همراهان در سانحه هوایی در یادداشتی برای این پایگاه نوشت: روز یکشنبه در حالی که خود را برای شرکت در برنامه‌های سالروز میلاد امام رضا (ع) آماده می‌کردیم، خبر ناگوار سانحه هوایی بالگرد حامل رئیس جمهور خستگی ناپذیر، خادم الرضای ایران و رفیق شفیق ملت ما را در شوکی عجیب فرو برد.
دلم می‌خواست باور نکنم که امام مهربانی ها در شب میلادش این خادم همیشه در صحنه مردم را در آغوش می‌گیرد، دلم می‌خواست این خبر فقط یک شوخی باشد اما اخبار پی در پی از صحنه حادثه و تاریکی هوا لحظه به لحظه بر نگرانی‌هایمان می‌افزود. نتوانستم شب را به آرامی به استراحت بپردازم و بر خلاف همیشه تلفن همراهم را روشن گذاشتم و مرتب اخبار را چک می‌کردم.
خبر پیدا شدن بالگرد لبخند کوتاهی بر لبانم نشاند و به روزی که برگه رأی خود را با نام او زیبا کرده بودم فکر می‌کردم و به خود می‌بالیدم و امیدوار بودم خبر دلگرم کننده ای بشنوم اما از آنجایی که هشتمین رئیس جمهور ایران، این سید محرومان قرار بود مدال پرافتخار شهادت را در روز میلاد امام هشتم بر گردن بیاویزد، مطلع شدیم تمام سرنشینان بالگرد حادثه دیده به فیض شهادت نائل آمدند و به سوی آسمان پرکشیدند.
نمی‌توان از تلاش‌های مخلصانه و ویژگی‌های مجاهدانه او کلامی بر زبان نیاورد، به راستی که شهادت مهر تأییدی بر عاقبت بخیری این سید انقلابی بود و پاداش سال‌ها خدمت صادقانه خود را بدین گونه از خداوند گرفت. می دانم و یقین دارم هنگام غبارروبی مرقد مطهر امام هشتم در لابلای اشک‌های آرام خود از خدا خواسته بود تا او را عاقبت بخیر کند و چه عاقبت بخیری برتر و شیرین‌تر از شهادت؟
صفای باطن سید محرومان همچون رجایی و باهنر بهترین تقدیر را برای او رقم زد و رهبر معظم انقلاب که طی این چند سال داغ رجایی و باهنر، سردار سلیمانی و … را تحمل کردند این بار هم مایه دلگرمی مردم شدند. وجود ایشان در این شرایط حساس می‌تواند همچون لنگرگاهی ثبات آفرین برای کشور عمل کند زیرا معتقدند رئيسی خستگی را نمی شناخت. در واقع ماموریت سید محرومان با مهر شهادت پایان یافت و این بهترین پاداش بود.
امروز آتش این دنیا بر ابراهیم زمان ما گلستان شد و مهرش بیشتر بر دل مردم نشست زیرا این ملت به خوبی می‌دانند طی عمر کوتاه ریاست جمهوری آیت الله رئیسی چه طرح‌های بر زمین مانده‌ای اجرا شد، چه گرد رکود و کسادی بر دستگاه‌های کارخانجات تولیدی نشسته بود اما رونق گرفت و چرخ صنعت به حرکت افتاد و چه خدمات ارزنده‌ای در پی تلاش‌های شبانه روزی این یاور مظلومان و محرومان به ملت ارائه شد.
او طی همین مدت کوتاه، استراحت و تعطیلی را بر خود حرام و به حل مشکلات مردم فکر می‌کرد. رئیسی در آغوش امام رضا (ع) آرام می‌گیرد و از سفرهای پی در پی، جمعه‌های بی خواب، ماشین‌های بدون شیشه‌دودی، افتتاح پروژه‌های سال‌ها بر زمین مانده، جشن‌های احیای کارگاه‌ها، توهین‌ها و طعنه‌ها، تخریب‌ها و کنایه‌ها، عبا و قبای خاکی بین سیل و زلزله‌ها و … خداحافظی و به امام رئوف سلام می‌کند.
دعای کارگران کارخانه‌های احیا شده، مادران روستایی که سال‌ها در سرما چشم انتظار شعله گاز بودند، دانش آموزان بدون کلاس و مدرسه و هزاران انسان دل شکسته که آرزوی دیدار رئیس جمهور خود را داشتند و در دیدارها مشکلاتشان را بیان می‌کردند بدرقه راهش خواهد بود. امروز حاج قاسم بر پیشانی سید محرومان بوسه می‌زند و به او خوشامد می‌گوید و چه شیرین خواهد بود این دیدار و استراحت، پس از این همه بی‌خوابی و دلواپسی.
شهادت گوارای وجودت، سید خستگی ناپذیر
انتهای پیام/
