کرج، در خرده فرهنگ های مهاجران خود در حال هضم شدن است

علی جعفری، کارشناس مدیریت شهری در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار پایگاه خبری دیده بان البرز با اشاره به قرارگیری البرز در همسایگی پایتخت گفت: باید بپذیریم که موقعیت جغرافیایی حساس این استان و وجود اقوام مختلف در کلانشهر کرج، تاثیر مستقیمی بر فرهنگ عمومی آن دارد؛ در واقع محصول وجود این اقوام، پذیرش خرده فرهنگ های متفاوت از اقصی نقاط کشور است.

وی افزود: قرار گرفتن کرج در موقعیت سوق الجیشی کشور امتیاز مثبت تلقی نمی شود اما منفی هم نیست و اگر از این موقعیت به درستی استفاده شود می توان آن را به یک موهبت و پتانسیل تبدیل کرد در حالیکه ما هنوز نتوانسته ایم از این موقعیت بهره لازم را ببریم، در نتیجه صرفا البرز برای دیگران به عنوان استان گذری محسوب می شود.

جعفری با اشاره به امتیازات منفی که همجواری با تهران برای البرزنشینان به ارمغان آورده است، تاکید کرد: در بسیاری از موارد ما می توانیم از همین امتیازات به نفع استان و ساکنان آن استفاده کنیم. بر خلاف برخی افراد که معتقدند کرج به دلیل مهاجرپذیری در خرده فرهنگ ها غرق شده، بنده باور دارم پتانسیل هایی در این کلانشهر وجود دارد که برخی از کشورها با بهره گیری از همین ظرفیت ها خود را اداره می کنند و با همین شاخصه ها در دنیا معروف شده اند.

این کارشناس مدیریت شهری با اشاره به استعدادهای بالقوه و بالفعلی که در زمینه کشاورزی، پرورش گل و گیاه، محصولات گلخانه ای و بسته بندی و صادرات در کرج وجود دارد و نیز وجود فرودگاه پیام، اظهار کرد: استفاده بهینه از این ظرفیت ها مستلزم حمایت و پشتیبانی مسئولین کشوری و استانی است تا بتوان کرج را به قطب تولید محصولات گلخانه ای و بسته بندی تبدیل کرد.

وی با اشاره به سفر مقام معظم رهبری به کرج در مهرماه ۱۳۷۶ بیان کرد: ایشان در بیانات خود از تعبیر انگیزه بخش «ایران کوچک» برای کرج استفاده کردند اما پس از گذشت سال ها از آن زمان، مسئولین این شهر هنوز نتوانسته اند از این واژه کلیدی بهره لازم را ببرند و از آن برای معرفی این کلانشهر حساس استفاده کنند.

این کارشناس مدیریت شهری تصریح کرد: در واقع «روز فرهنگی کرج» باید به نماد همبستگی اقوام ایرانی تبدیل می شد اما تاکنون در این زمینه موفقیتی حاصل نشده است. البته اقدام اخیر شهرداری کرج در خصوص احداث پارک ملی ایران کوچک، گامی جدی در به نمایش گذاشتن و تحقق واژه کلیدی است که مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده و این امر شایسته تقدیر است.

فرهنگ های وارداتی، حاصلی جز خاکسپاری سنت ها ندارند

جعفری اذعان کرد: بنده این اصل را قبول دارم که فرهنگ یک واژه مطلق نیست و ممکن است در دوره های مختلف دچار تحول و تغییرات شود اما این بدان معنا نیست که داشته های ارزشمند خود را به فراموشی بسپاریم و صرفا پذیرای فرهنگ های وارداتی باشیم که حاصلی جز خاکسپاری سنت های اصیل ایرانی ندارند.

وی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال می توان گفت که در عرصه های بین المللی، اوضاع جمعیتی کرج مشابه استرالیا است که حدود سه درصد از جمعیت آن را افراد بومی تشکیل می دهند و ۹۷ درصد مهاجر هستند با این تفاوت که مهاجرین به کرج در گویش و خرده فرهنگ های بومی با هم متفاوت هستند اما در دین، ملیت، مذهب، زبان و … با یکدیگر اشتراکات جدی دارند.

جعفری اظهار کرد: این در حالی است که در استرالیا که همچنان پذیرای مهاجران فراوان است، ساکنان عموما در دین، مذهب، زبان، فرهنگ و بسیاری از محورهای اصولی نه تنها قرابت و نزدیکی ندارند بلکه هیچ گونه اشتراکی نیز در بین آن ها به چشم نمی خورد اما با وجود تمام این تفاوت ها، جامعه ای را تشکیل داده اند که در دنیا حرفی برای گفتن دارد.

این کارشناس مدیریت شهری تاکید کرد: اکنون سوال اینجاست، استرالیای مهاجرپذیر با وجود این تفاوت های جدی، برای ایجاد بسترهای فرهنگی و زیرساخت‌های خود متوقف شد تا جمعیت مهاجر در یک نقطه زمانی به صفر برسد و سپس فکری به حال ایجاد فرهنگ خود کند؟ خیر. این جامعه نوظهور، بسترهای فرهنگی را ایجاد کرده و مهاجرین نیز در کنار خرده فرهنگ ها، از یک ستون فقرات فرهنگی تبعیت می‌کنند.

آثار تاریخی و هویت بخش کرج، کجای فرهنگ این شهر قرار دارند؟

وی عنوان کرد: کرج از به هم پیوستگی روستاهایی به نام مصباح، حصار، کلاک، سرحدآباد، حیدرآباد، حسین آباد و غیره تشکیل شده و فرهنگ عمومی این کلانشهر را باید در آثاری مانند مسجد اعظم، کاخ سلیمانیه، حمام مصباح، پل دختر، کاروانسرای شاه عباسی و قلعه صمصام جستجو کرد، اما سوال اینجاست که در حال حاضر این آثار تاریخی و هویت بخش کرج، کجای فرهنگ این شهر قرار دارند؟

این کارشناس مدیریت شهری با اشاره به محلات قدیمی کرج تصریح کرد: میراث فرهنگی و تاریخی شهر باید در اطراف این مناطق جستجو شود، بسیاری از اندیشمندان و محققان حوزه های فرهنگی و اجتماعی البرز باور دارند که کرج در خرده فرهنگ های مهاجران خود در حال هضم شدن است در حالی که در تمام کشورها و شهرهای داخلی ایران، چنین جفایی در حق فرهنگ بومی یک منطقه نمی شود.

جعفری تصریح کرد: در مرکز بسیاری از استان‌های کشور، جهت حفظ اصالت ها و معرفی آن به ساکنان و مسافران، از میان اماکن دیدنی و تاریخی شهر، مکانی را به عنوان موزه مردم شناسی انتخاب و معرفی می کنند؛ ما در کرج چنین اماکنی را به چه مراکزی تبدیل کرده ایم؟ افراد بومی حتی مشاهیر و بزرگان شهر خود را نمی شناسند، پوشش و آداب و سنن که جای خود دارد.

وی افزود: وقتی دغدغه های فرهنگی توسط ساکنان بومی کرج به فراموشی سپرده شود، از مهاجرانی که هیچ سنخیت و قرابتی با فرهنگ های این استان و شهر ندارند و آن ها را نمی شناسند، چه انتظاری می توان داشت؟ لازم است اداه کل میراث فرهنگی و شهرداری در این زمینه دغدغه مند بوده و با برنامه ریزی های منسجم، در حفظ اماکن دیدنی و تاریخی و ایجاد بسترهای فرهنگی کوشا باشند.

این کارشناس مدیریت شهری مطرح کرد: ظرفیت ایجاد چنین شرایطی در دولت و مردم وجود دارد به شرطی که چوب لای چرخ آن ها گذاشته نشود و این موضوع به صورت جدی دنبال شود. فکر می کنم در گام اول، منطقه مصباح به عنوان مرکز جوشش و تشکیل کرج باید احیا شود و از بسترهای بالقوه و بالفعل فرهنگی و اقتصادی آن، در حوزه های شهری و گردشگری بهره گیری های لازم صورت گیرد.

جعفری تدوین سند چشم انداز فرهنگی کرج را در این زمینه موثر دانست و گفت: این امر محقق نمی شود مگر با در نظر گرفتن دو مولفه جدی؛ یکی توجه به فرهنگ بومی منطقه و دیگری، داشتن اطلس فرهنگی شهر، همان اطلسی که در سال ۹۲ در شورای فرهنگ عمومی تصویب شد اما با گذشت هشت سال هنوز شاهد رونمایی و در اختیار عموم قرار گرفتن آن نیستیم.

وی با بیان اینکه اطلس، ابزار مهمی برای سیاست‌گذاری فرهنگی به حساب می‌آید افزود: سیاست گذار با استفاده از اطلاعات و داده های موجود در آن می‌تواند لایه‌های مختلف فرهنگی را بچیند، اطلاعات را طبقه بندی کند، برای فرهنگ این شهر تصمیم‌گیری کند، به انجام کارها سرعت بخشد و برنامه های زمانبندی شده ارائه دهد و تا زمانی که این موارد عملی نشوند، توقع داشتن یک فرهنگ بومی و حتی روز فرهنگ شهر، یک نماد، مانور و یک اسم ظاهری بیش نیست.

انتهای پیام/